تربیت
Tarbiat.Org

گنجینه معارف‏ جلد 1
محمد رحمتی شهرضا

نکات‏

ممانعت تبدیل و کاستن از مال یتیم، گناه بزرگ است.
در تفاسیر آمده است: وقتی آیه دهم سوره نساء نازل شد، که خوردن مال یتیم، خوردن آتش است، افرادی که در منزل یتیم داشتند به اضطراب افتادند. برخی یتیمان را از خانه بیرون کردند و بعضی ظرف و غذای یتیم را جدا نمودند به طوری که برای یتیم و صاحب خانه مشکلاتی بوجود آمد. آنان به حضور پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) رسیده و از رفتار با یتیمان سؤال نمودند، پیامبر جواب داد: اصلاح امور یتیمان، از رها کردن آنها بهتر است، نباید به خاطر آمیخته شدن اموال آنان با اموال خودتان، ایتام را رها کرده و از مسئولیت اداره آنها شانه خالی کنید، آنان برادران دینی شما هستند و مخلوط شدن اموال آنان با زندگی شما، در صورتی که هدف، حیف و میل اموال آنها نباشد مانعی ندارد و بدانید خداوند مفسد را از مصلح باز می‏شناسد.
کودکان یتیم، حق مالکیت دارند.
یتیمان، در کنار لباس و خوراک، به محبت و عاطفه و ارشاد هم نیاز دارند.
چهره واقعی خوردن مال یتیم در دنیا، به صورت خوردن آتش در قیامت آشکار خواهد شد.
حضور در منزل ایتام و خوردن از مال آنان، در صورتی که مایه ضرر و زیان به آنان نباشد، اشکالی ندارد.
چون یتیم مدافعی ندارد و اموالش لغزشگاه است مواظب باشیم.
برای حفظ حقوق ایتام باید بهترین طریقه بهره‏گیری از اموال و دارایی او انتخاب شود.
جز کسانی که اهلیت اقتصادی و تقوای کافی دارند، نباید دیگران به مال یتیم نزدیک شوند.
وقتی ایتام به رشد و تجربه کافی رسیدند، سلطه خود را از آنان بردارید.
تصرف در مال یتیم مشروط به رعایت بالاترین و پرثمرترین شیوه‏هاست.
زمان واگذاری مال یتیم به خود او، وقتی است که به بلوغ فکری و اقتصادی و جسمی برسد.