شیخ اجل سعدی - چنان که به ایشان نسبت دادهاند - گوید: آن پیر گفت دریغا که خلق در میگذرند و خوشترین چیز ناچشیدهاند. گفتند: آن چیز کدام است؟ گفت: یک ذره اخلاص که او میفرماید: فادعوالله مخلصین له الدین؛(159) بنده درویش اگر یک ذره اخلاص چشیده بودی، پروای کونین(160) و عالمین و اعراض و اعتراض نداشتی. جوانمردا، رقم قول(161) بدان طاعت کشند که اخلاص مقارن وی بود.(162)