همه دعوت انبیاء این بوده است که مردم را از سرگردانی که در آن هستند، نجات بدهند راه مستقیم، راه انبیاء، و در رأس آنها التزام به نور اسلام است. غیر از آن دنیاست و مربوط به نفسانیت انسان و شهوات انسان است. آمال و آرزوهای انسان است. آرزوهای طول و دراز، دنیاست. همان دنیایی که تکذیب شده است. همان دلبستگیهایی که انسان را بیچاره میکند(109).
انسان به آرزو زنده است و اگر روزی آرزو از انسان گرفته شود از کار و تلاش دست بر میدارد.
آرزویی که در اسلام مورد انتقاد قرار گرفته است، مربوط به موارد ذیل است: 1 - آرزوی طولانی. 2 - آرزوی بیش از عمل. 3 - آرزوی بدون عمل. 4 - آرزویی که انسان را سرگرم کند. 5 - آرزوی خیر داشتن از کار و افراد بد.
کیفر و پاداش بر اساس آرزو نیست، بلکه بر اساس عمل است.
ملاک بهشت، ایمان و عمل است، نه خیال و آرزو.
ریشه حرام خواری طمع، آرزو و رقابت است.
به خصلتها جهت صحیح بدهیم. آرزو در انسان هست، اما جهت این آرزو را در خواست نعمت از خدا قرار دهیم، نه سلب نعمت از دیگران.
آرزو اگر انسان را غافل کند، نابجاست. ولی اگر انسان را به کار و تلاش وادار کند خوب است زیرا در قرآن میخوانیم: و الباقیات الصالحات خیر عند ربک ثواباً و خیر أملا.
هر گونه لغو در کلام، عمل و آرزو ممنوع است. بندگان خدا، هدف معقول و مفیدی دارند و عمر خود را صرف امور بیهوده نمیکنند.
آرزوهای طولانی از القائات شیطان است.