امام باقر (علیه السلام) میفرماید که ابقاء بر عمل نیک مشکلتر از خود عمل است. راوی گوید پرسیدم: مراد از ابقاء بر عمل چیست و چگونه است؟! امام (علیه السلام) میفرماید یک انسان مسلمان که محرمانه به دیدار یک مسلمان میرود و برای خدا و به قصد خالص پروردگار به او انفاق میکند و مساعدت مینماید، این عمل او چون مخفیانه بوده است، به عنوان یک عبادت سری در نامه عملش نوشته میشود و عبادت سری اجر بسیار بسیار بزرگی دارد. چندی نمیگذرد که این مرد انفاق کننده از خدمت و انفاق خود نام میبرد و به دیگری میگوید که من از آن شخص دیدار کردم و به او رسیدگی نمودم. در نتیجه این اظهار، جنبه سری بودن عمل از میان میرود و به جای آن علانیه(1681) نوشته میشود. بعداً چندی نمیگذرد که باز با دیگری صحبت میکند که من نیمه شب برای رسیدگی به او به در منزل او رفتم و سری هم رفتم. پرده او را میدرد، آبروی او را میبرد، فلذا به جای عمل خالصانه سری، عمل ریای علنی برای او نوشته میشود و عمل ریا کیفر و مجازات دارد.(1682)