عن أبی عبدالله عن أبیه (علیه السلام) قال قال لی أبی علی بن الحسین صلوات الله علیهما یا بنی انظر خمسة فلا تصاحبهم و لا تحادثهم و لا ترافقهم فی طریق فقلت یا أبت من هم عرفنیهم قال ایاک و مصاحبة الکذاب فانه بمنزلة السراب یقرب لک البعید و یبعد لک القریب و ایاک و مصاحبة الفاسق فانه بائعک بأکلة أو أقل من ذلک و ایاک و مصاحبة البخیل فانه یخذلک فی ماله أحوج ما تکون الیه و ایاک و مصاحبة الأحمق فانه یرید أن ینفعک فیضرک و ایاک و مصاحبة القاطع لرحمه فانی وجدته ملعوناً فی کتاب الله عزوجل فی ثلاثة مواضع قال الله عزوجل فهل عسیتم ان تولیتم أن تفسدوا فی الأرض و تقطعوا أرحامکم أولئک الذین لعنهم الله فأصمهم و أعمی أبصارهم و قال عزوجل الذین ینقضون عهد الله من بعد میثاقه و یقطعون ما أمرالله به أن یوصل و یفسدون فی الأرض أولئک لهم اللعنة و لهم سوء الدار و قال فی البقرة الذین ینقضون عهد الله من بعد میثاقه و یقطعون ما أمر الله به أن یوصل و یفسدون فی الأرض أولئک هم الخاسرون؛(1980)
امام صادق (علیه السلام) از پدرش حکایت کرده که فرمود: پدرم علی بن حسین - درود خدا بر آن دو باد - به من فرمود: پسرم! به پنج کس توجه نکن و با آنان همراه، هم سخن و رفیق راه مشو! عرض کردم: پدر جان! آنها کیستند؟ فرمود: از همراهی با دروغگو دوری کن؛ زیرا او به مانند سرابی باشد که دور را به تو نزدیک و نزدیک را از تو دور سازد. او همراهی بدکار (فاسق) بر کنار باش؛ چون تو را به لقمهای خوراکی یا کمتر از آن بفروشد. از همراهی با خسیس هم بر حذر باش؛ چرا که تو را از یاری با داراییاش فرو گذارد آنگاه که بدان سخت نیازمندی. از دوستی با نابخرد دوری کن زیرا میخواهد به تو سود برساند، زیانت میدهد. مبادا به کسی که قطع رحم میکند، دوستی نمایی که او را در کتاب خداوند بزرگ و گرامی، در سه جا یافتم که لعن شده است. خداوند عزوجل فرمود: (پس ای منافقان آیا امید بستید که چون از خدا برگشتید یا سرپست مردم شدید در روی زمین فساد کنید و خویشاوندیهای خود را از هم بگسلید؟ اینان همان کسانند که خدا آنان را لعنت نموده و گوشش دل ایشان را ناشنوا و چشمهایشان را نابینا کرده است سوره مبارکه محمد: 22) و در سوره بقره فرمود: (همانان که پیمان خدا را پس از بستن آن میشکنند و آنچه را خداوند به پیوستن امر فرموده میگسلند و در زمین به فساد میپردازند، آنان زیانکاران هستند. بقره: 27)