یا أیها الناس ان کنتم فی ریب من البعث فانا خلقناکم من تراب ثم من نطفه ثم من علقه ثم من مضغه مخلقه و غیر مخلقه لنبین لکم و نقر فی الأرحام مانشاء الی أجل مسمی ثم نخر جکم طفلا ثم لتبلغوا أشدکم و منکم من یتوفی و منکم من یرد الی أرذل العمر لکیلا یعلم من بعد علم شیئاً وتری الأرض هامدة فاذا أنزلنا علیها الماء اهتزت و ربت و أنبتت من کل زوج بهیج ذلک بأن الله هو الحق و أنه یحی الموتی و أنه علی کل شیء قدیر و أن الساعه آتیه لا ریب فیها و أن الله یبعث من فی القبور؛(34) ای مردم! اگر در رستاخیز شک دارید، (به این نکته توجه کنید که:) ما شما را از خاک آفریدیم، سپس از نطفه، و بعد از خون بسته شده، سپس از مضغه [ چیزی شبیه گوشت جویده شده]، که بعضی دارای شکل و خلقت است و بعضی بدن شکل؛ تا برای شما روشن سازیم (که بر هر چیز قادریم)! و جنینهایی را که بخواهیم تا مدت معینی در رحم (مادران) قرار میدهیم؛ (و آنچه را بخواهیم ساقظ میکنیم؛) بعد شما را بصورت طفل بیرون میآوریم؛ سس هدف این است که به حد رشد و بلوغ خویش برسید. در این میان بعضی از شما میمیرند؛ و بعضی آن قدر عمر میکنند که به بدترین مرحله زندگی (و پیری) میرسند؛ آنچنان که بعد از علم و آگاهی، چیزی نمیدانند! (از سوی دیگر،) زمین را (در فصل زمستان) خشک و مرده میبینی، اما هنگامی که آب باران بر آن فرو میفرستیم، به حرکت در میآید و میروید دو از هر نوع گیاهان زیبا میرویاند! این بخاطر آن است که (بدانید) خداوند حق است؛ و اوست که مردگان را زنده میکند؛ و بر هر چیزی تواناست. و اینکه رستاخیز آمدنی است، و شکی در آن نیست و خداوند تمام کسانی را که در قبرها هستند زنده میکند.