جمعی در محضر امام صادق (علیه السلام) بودند. سخن از شیعه و پیروان امامان خاندان رسالت (علیه السلام) به پیش آمد. امام صادق (علیه السلام) فرمود: پیروان ما در لحظههای آخر عمر چیزهائی را میبینند که چشمشان با دیدن آن چیزها، روشن میگردد و شاد میشوند. یکی از حاضران پرسید: چه چیز را میبینند؟ و این سؤال را ده بار تکرار کرد و اصرار داشت تا امام به او پاسخ دهد. ولی امام صادق (علیه السلام) هر بار در پاسخ میفرمود: میبینید. سرانجام امام صادق (علیه السلام) آن شخص سؤال کننده را صدا زد و فرمود: مثل این که اصرار داری تا بدانی چه چیز میبینند؟ او عرض کرد: آری! قطعاً سپس گریه کرد. امام صادق (علیه السلام) به حال او رقت کرد و فرمود: آن دو را میبینند. او با اصرار پرسید: کدام دو نفر را؟ امام صادق (علیه السلام) فرمود: پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و علی (علیه السلام) را میبینند، هیچ مؤمنی نیست مگر اینکه در لحظههای آخر عمر، این دو بزرگوار را خواهد دید که آن بزرگوار به او بشارت میدهند. آنگاه فرمود: این مطلب را خداوند متعال در قرآن، بیان کرده است. حاضران پرسیدند: خداوند در کجا و در کدام سوره، این مطلب را بیان فرموده است؟ امام صادق (علیه السلام) فرمود: در سوره مبارکه یونس آنجا که میفرماید: الذین آمنوا و کانوا یتقون لهم البشری فی الحیاة الدنیا و فی الاخرة؛(802) همانها که ایمان آوردند و پرهیزگار بودند که برای آنها در دنیا و آخر بشارت و مژده خواهد بود(803).