پس از رحلت حضرت امام صادق (علیه السلام) ابو حنیفه به مؤمن الطاق که از شاگردان آن حضرت بود، به عنوان سرزنش گفت: امام تو از دنیا رفت. مؤمن الطاق فوراً گفت: اما امامک(1901)، من المنظرین الی یوم الوقت المعلوم(1902) اما پیشوای تو (شیطان) از مهلت یافتگان است، تا آن روز معین معلوم(1903).