قال أبو عبد الله (علیه السلام) لعمار یا عمار أنت رب مال کثیر قال نعم جعلت فداک قال فتودی ما افترض الله علیک من الزکاه قال نعم قال فتخرج المعلوم من مالک قال نعم قال فتصل قرابتک قال نعم قال فتصل اخوانک قال نعم فقال یا عمار ان المال یفنی و البدن یبلی و العمل یبقی و الدیان حی لا یموت یا عمار انه ما قدمت فلن یسبقک و ما أخرت فلن یلحقک؛(479) مردی به نام عمار در عصر امام صادق (علیه السلام) تمکن زیاد داشت. حضرت به وی فرمود: آیا تو صاحب مال بسیار هستی؟ عرض کرد: بلی! فرمود: زکات واجب را میپردازی. عرض کرد: بلی! فرمود: مال معلوم را به سائل و غیر سائل پرداخت میکنی؟ عرض کرد بلی! فرمود: ارحام و اقربایت را صله مینمایی؟ عرض کرد: بلی! فرمود: آیا به برادران دینیات میرسی؟ عرض کرد: بلی! حضرت فرمود: ای عمار! مال فانی میشود، بدن میپوسد، عمل باقی میماند و حاکم زنده است. آنچه را که پیشتر از خود فرستادی از تو سبقت نمیگیرد و آنچه را که بعد از خودت گذاردی به تو ملحق نمیشود.