ابراهیم بن محمد نوفلی حدیثی که سندش را به حضرت سجاد (علیه السلام) رسانده، روایت کرده که ایشان فرمودند: رسول خدا بر شتر چرانی گذشت و کسی را فرستاد تا از او آشامیدنی بخواهد. او گفت: آنچه در سینههای شتران است برای صبحانه قبیله است و آنچه در ظرفهایمان است برای شامشان! پس رسول خدا فرمود: خدایا مال و فرزندش را فراوان کن! سپس به گوسفند چرانی گذشت و کسی را فرستاد تا از او شیر بخواهد. او آنچه در سینه گوسفندان بود، دوشید و آنچه در ظرفهایش داشت در ظرف رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) ریخته و گوسفندی نیز فرستاد و عرض کرد: این چیزی بود که داشتیم، اگر دوست داشتید بیشتر هم میدهیم. اینجا رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: خدایا کفاف را روزیاش کن! پس یکی از اصحاب پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) عرض کرد: ای رسول خدا! برای کسی که به شما چیزی نداد، دعایی کردی که ما همه دوست داشتیم، ولی برای کسی که نیازت را برآورد، دعایی کردی که همه ما آن را ناپسند میدانیم؟!
رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: همانا اندک به کفایت، بهتر از بسیار مشغول کننده است. خدایا به محمد و خاندان محمد (علیهم السلام) کفاف را روزی کن.(2251)