نقل شده است که: عارفی با خود میاندیشید آیا در قرآن مجید آیهای وجود دارد که مضمون این حدیث را تأیید نماید: یخرج روح المؤمن من جسده کما یخرج الشعر من العجین؛(53) روح مؤمن به هنگام جان دادن چنان آسان از جسدش بیرون میرود همانند بیرون آمدن مویی از اندرون خمیر. عارف مذکور تمامی قرآن را از اول تا آخر با تدبر مطالعه نمود و چیزی در این باره نیافت. تا این که شبی حضرت رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) را در خواب دیده عرض کرد: یا رسول الله! خداوند تعالی فرمود: و لا رطب و لا یابس الا فی کتاب مبین؛(54) و نه هیچتر و خشکی وجود دارد و جز این که در کتابی آشکار ثبت است. و حال آن که من تمامی قرآن را با دقت مطالعه کردم ولی معنی این حدیث را پیدا نکردم.
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) به وی فرمود: سوره مبارکه یوسف را مطالعه کن تا معنی حدیث را بیابی، آنجا که خداوند فرموده: فلما رأینه أکبرنه و قطعن أیدیهن؛(55) هنگامی که چشم آنان ( زنان) به او ( یوسف) افتاد او را بسیار بزرگ (و زیبا) شمردند و (بی توجه) دستهای خود را بریدند.
همان گونه که زنان عذاب و درد بریدن دست خود را نفهمیدند، مؤمن نیز هنگامی که فرشتگان رحمت و جایگاه خوی در بهشت و نعمتها و لذایذ بهشتی و حور و قصور را میبیند، قلب و فکر او غرق تماشای اینان شده و درد مرگ و سکرات موت را حس نمیکند.(56)