حتی دشمنان نیز به حلم و بردباری امام حسن (علیه السلام) اعتراف داشتند. هنگامی که حضرت به شهادت رسید و بدن مبارکش را از خانهاش بیرون آورند (پس از غائله تیر باران کردن بدن حضرت) قرار شد که در قبرستان بقیع دفن شود، مروان حکم لنه الله علیه که از دشمنان سر سخت اهل بیت (علیهم السلام) بود، گوشه تابوت را در هنگام تشییع به طرف بقیع، بر دوش گرفت، در این هنگام امام حسین (علیه السلام) در حالی که اشک میریخت، خطاب به مروان فرمود: تحمل الیوم جنازته و کنت بالامس تجرعه الغیظ؟؛ امروز جنازه او را (امام حسن (علیه السلام)) حمل میکنی، با اینکه دیروز آب غم و اندوه بر گلو او میریختی؟ گه اشارهای بود از شدت عداوت و کینه و ظلمهایی که به حضرت کرده بود. مروان گفت: نعم کنت افعل بمن یوازن حلمه الجبال؛ آری! با کسی چنین کردم که حلمش معادل کوهها بود(1143).