سعید بن حمد بن جنید، معروف به ابن جنید از عرفای طراز اول قرن سوم به شمار میآمد. که به سال دویست و نود و هفت هجری قمری در بغداد درگذشت، وی استادی ماهر و دانشمندی ناطق و زبردست بود، ولی در سلک صوفیان به شمار میرفت. یکی از علمای بزرگ آن زمان، به نام جعفر خالدی میگوید: در عالم خواب، ابن جنید را دیدم و به او گفتم: خداوند با تو چگونه رفتار کرد؟! در پاسخ گفت: همه این اشارات و عبارات و رسوم و علوم (صوفیانه) که داشتم، از بین رفت و ما نفعنا الا رکعات کنا نرکعها فی الأسحار؛ جز چند رکعت نمازی که در سحرگاهان میخواندم، چیزی به حالم، سود نبخشید(2475).