بالموت تختم الدنیا و بالدنیا تحرز الاخره و بالقیامه تزلف الجنه و تبرز الجحیم للغاوین و ان الخلق لا مقصر لهم عن القیامه مرقلین فی مضمارها الی الغایه القصوی؛(625) و با دنیا است که آخرت احراز میگردد، و با فرا رسیدن قیامت، است که بهشت [به مردم با تقوی] نزدیک میشود و دوزخ برای گمراهان. قطعی است که برای مخلوقات جایگاه قراری جز روز رستاخیز نیست. آنان در میدان قیامت به غایت نهایی خود در حرکت خواهند بود.