و قضی ربک ألا تعبدوا الا ایاه و بالوالدین احساناً اما یبلغن عندک الکبر أحدهما أو کلاهما فلا تقل لهما أف و لا تنهر هما و قل لهما قولا کریماً و اخفض لهما جناح الذل من الرحمه و قل رب ارحمهما کما ربیانی صغیراً؛(635) و پروردگارت فرمان داده: جز او را نپرستید! و به پدر و مادر نیکی کنید! هر گاه یکی از آن دو، یا هر دوی آنها، نزد تو به سن پیری رسند، کمترین اهانتی به آنها روا مدار! و بر آنها فریاد مزن! و گفتار لطیف و سنجیده و بزرگوارانه به آنها بگو! و بالهای تواضع خویش را از محبت و لطف، در برابر آنان فرود آر! و بگو: پروردگارا! همان گونه که آنها مرا در کوچکی تربیت کردند، مشمول رحمتشان قرار ده!