قال رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) قال الله عزوجل ان من أغبط أولیائی عندی عبدا مؤمنا ذا حظ من صلاح أحسن عباده ربه و عبدالله فی السریره و کان غامضا فی الناس فلم یشر الیه بالأصابع و کان رزقه کفافا فصبر علیه فعجلت به المنیه فقل تراثه و قلت بواکیه؛(2242) حضرت رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: خداوند عزوجل فرموده است: از رشک انگیزترین دوستانم در پیشگاهم بنده مؤمن صاحب بهره از نیکی است که به خوبی پروردگارش را عبادت میکند و در میان مردم گمنام است و با انگشت به سویش اشاره نمیشود. روزیاش به قدر کفاف است و بر آن شکیبایی میکند و مرگش که به شتاب برسد، ارزشش ناچیز و گریه کنندگانش اندکاند.