امام صادق (علیه السلام) از پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) نقل میکنند که رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: هنگامیکه در شب معراج، به کنار درخت سدرة المنتهی، رسیدم و شاخه برگ آن درخت رو برویم قرار گرفت، دیدم بعضی از میوههای شاخههای آن درخت، به طرف زمین، آویزان است، از بعضی شیر میچکد، از بعضی دیگر عسل و روغن و چیزی شبیه نان سفید بیرون میآمد و از بعضی چیزی مانند شیره شیرین درخت خرما میریخت و همه این ارزاق به سوی زمین سرازیر بود. پیش خود گفتم این خوراکها و نوشیدنیهایی که از این درخت بیرون میآید، در کجا قرار میگیرد؟ جبرئیل در آن جا نبود که از او بپرسم. زیرا جبرئیل نتوانست تا آن جا با من بیاید. خداوند در اعماق دلم ندا نمود: ای محمد! این درخت با آن همه ارزاق را در این مکان ارجمند رویاندم تا به دختران و پسران مؤمنان غذا برسانم، پس به پدران دختران بگو: سینههای خود را به خاطر فقر دخترانتان، تنگ نکنید. زیرا من، همان گونه که آنها را آفریدم، روزی آنها را خواهم داد.(1711)