قال الامام علی (علیه السلام): الکلام فی وثاقک مالم تتکلم به، فاذا تکلمت به صرت فی وثاقه، فاخزن لسانک کما تخزن ذهبک و ورقک. فرب کلمة سلبت نعمة و جلبت نقمة؛(1772) سخن در بند توست تا بر زبانش نرانی، و چون گفتیاش تو در بند آنی، پس زبانت را نگهدار همچون زر و سیمت، چه بسا سخنی که نعمتی را ربود و نقمتی را جلب نمود.