باباهایتان را اگر بزرگ کنید، خودتان را بزرگ کردید. عوضی میفهمی تو سر بابات میزنی و میخندی جلوی چهار تا جوان. چهار تا جوان اتو کشیدند به شلوارشان دارند میروند، حاضر نیست به رفیقش بگوید این بابای من است. کسرش میشود که بابایش را معرفی کند... برین و زیر بال پدر و مادرتون که یک عمر برای شماها جان کندند، بگیرید.
مکه میروی بابایت را هم ببر، مادرت را ببر! چیزی گیرت میآید. برای دنیا و آخرتت خوب است. دعای مادر برای فرزند مؤثر است، مخصوصاً وقتی از جگر ناله کند ببریش تو لباس احرام، لباس احرام تنش کن، محرمش کنی، بیفتد توی حاجیها، ببیند پول نداشته، زور نداشته، طلبی از تو نداشته، تو آمدی برای خاطر خدا جگرش رو حال آوردی، آوردیش مکه، اصلا این نمیتواند کنار کعبه بنشیند و دعا نکند و بدان که سرمایه کارت میشود.(666)
در کنار توحید، احسان به والدین مطرح است.
در حال فقر والدین، احسان مادی و در حال غنای آنان، احسان روحی.
احسان به والدین، از صفات انبیاست.
فرمان نیکی به والدین مانند فرمان توحید، قطعی و نسخ نشدنی است.
احسان به والدین باید شخصاً صورت گیرد، نه با واسطه، حرف ب در بالوالدین احساناً به معنای مباشرت شخصی است.
ادای حقوق، دارای مراتب و مراحلی است. اول حق خداوند، سپس والدین، سپس خویشاوندان، سپس یتیمان که کمبود محبت دارند و آن گاه مساکین که کمبود مادیات دارند.
پست و مقام نباید ما را از احترام به والدین غافل کند.
در هر مقامی هستید والدین خود را بر خود برتر بدانید.
وفای به عهد مانند احترام به والدین و رد امانت، تنها از حقوق اسلامی نیست، بلکه از حقوق انسانی است. لذا هر خردمند و عاقلی باید آن را مراعات کند.
در احسان به والدین، مسلمان بودن آنها شرط نیست.
احسان به والدین، حد و مرز ندارد. بالوالدین احساناً (نه مثل فقیر، که تا سیر شود، و جهاد که تا رفع فتنه باشد و روزه که تا افطار باشد.)
سفارش قرآن به احسان، متوجه فرزندان است، نه والدین. و بالوالدین احساناً زیرا والدین نیازی به سفارش ندارند و به طور طبیعی به فرزندان خود احسان میکنند.
ترک نیکی به والدین، نشانه عصیان و سرکشی است.
طبق دستورات اسلامی، فرزندان جوان مکلفند با پدر و مادر خود حداکثر تواضع و ادب را معمول دارند و شخصیت آنان را گرامی و محترم شمارند و بدین وسیله رضایت خاطر آنها را که باعث جلب رضایت الهی است، فراهم آورند.(667)