تربیت
Tarbiat.Org

گنجینه معارف‏ جلد 1
محمد رحمتی شهرضا

اثر توکل‏

در تهران یک رفیقی دارم. این خیلی به منبر من دلبستگی دارد. این می‏گوید تو هر وقت بی‏حالی، حال نداری حوصله نداری، آنوقت من می‏خواهم بیایم پای منبرت! تو آنوقت بهتر منبر می‏روی. البته راست می‏گوید. سری هم دارد. چرا؟ چون وقتی حالم خوب است و حال دارم با پای خودم منبر می‏آیم. اما وقتی حال ندارم پایم را که روی پله اول منبر می‏گذارم می‏گویم: یا الله! هر وقتی از خدا استمداد بشود و از او کمک گرفته شود و به او توکل شود، منبر بهتر می‏شود. وقتهای دیگر می‏گوئیم خب حال داریم دیگه، داریم می‏رویم! پس بهتر این است که آدم همیشه بگوید: خدا تا کارها بهتر در بیاید.(973)