در تهران یک رفیقی دارم. این خیلی به منبر من دلبستگی دارد. این میگوید تو هر وقت بیحالی، حال نداری حوصله نداری، آنوقت من میخواهم بیایم پای منبرت! تو آنوقت بهتر منبر میروی. البته راست میگوید. سری هم دارد. چرا؟ چون وقتی حالم خوب است و حال دارم با پای خودم منبر میآیم. اما وقتی حال ندارم پایم را که روی پله اول منبر میگذارم میگویم: یا الله! هر وقتی از خدا استمداد بشود و از او کمک گرفته شود و به او توکل شود، منبر بهتر میشود. وقتهای دیگر میگوئیم خب حال داریم دیگه، داریم میرویم! پس بهتر این است که آدم همیشه بگوید: خدا تا کارها بهتر در بیاید.(973)