وقتی مرحوم میرزا علی اصغر خان اتابک در انجمن سادات اخوی قصیدهای میخواند که مطلعش این است:
من نگویم که من سخندانم بلکه در قالب سخن، جانم
تا اینجا که:
نیستم ریزه خوار خوان کسی کاینات است جمله مهمانم!
ظریفی برخاست و گفت:
یکی از جمله کاینات منم خانه میزبان نمیدانم!
پس یکی را خوش آمد و پانصد ریال به او عطا کرد.(2427)