اذیت مسلمان و آزار مؤمنین، از بزرگترین گناهان کبیره است. فرضاً اگر در یک اجتماعی میخواهید دعا بخوانید: نباید افرادی که در آن اطراف و محله هستند آزار ببینند و رنج ببرند. ملاحظه مردم ضعیف و کسانی که روز کار کردهاند و میخواهند استراحت کنند را بکنید.(224)
بخشی از کیفر توهین و تحقیر و آزار و اذیت اهل ایمان، در همین دنیا ظاهر میشود.
آزار و اذیت دیگران به هر شکلی که باشد، از جمله گناهانی است که خشم الهی را بدنبال دارد.
بدی اعمال زشت در همه ادیان الهی امری ثابت است.
نعمتها از خداست، ولی شر و بدی از عملکرد خودماست.
هر کس بدی خود را زیبا دید در ارزیابی منحرف میشود، به فکر تغییر روش نمیافتد و از راه حق محروم میشود.
همه میمیرند و لجاجتها و آزار و اذیتها موقتی است و پاداش تحمل مشکلات را خداوند بی کم و کاست عطا میکند.
بی اعتنایی به آزار و اذیت دشمنان به معنای سستی و کوتاهی در برخورد با آنان نیست، بلکه به معنای توکل و امیدواری به رحمت الهی، دلسرد نشدن از برخوردهای آنان است.
بدی و فحشا با مخلص بودن یک جا جمع نمیشود.