عن مفضل بن عمر قال کنت عند أبی عبد الله فذکرنا الأعمال فقلت أنا ما أضعف عملی فقال مه استغفر الله ثم قال لی ان قلیل العمل مع التقوی خیر من کثیر العمل بلا تقوی قلت کیف یکون کثیر بلا تقوی قال نعم مثل الرجل یطعم طعامه و یرفق جیرانه و یوطی رحله فاذا ارتفع له الباب من الحرام دخل فیه فهذا العمل بلا تقوی و یکون ال آخر لیس عنده فاذا ارتفع له الباب من الحرام لم یدخل فیه؛(1020) راوی میگوید: من نزد حضرت صادق (علیه السلام) بودم که از عمل سخن به میان آمد. من گفتم من عمل اندکی دارم. حضرت فرمودند: خاموش شو و از خدا آمرزش بخواه! سپس فرمودند: همانا عمل اندک با تقوی و پرهیزگاری بهتر از عمل بسیار بدون تقوی و پرهیزگاری است. من عرض کردم: چگونه عمل بسیار بدون پرهیزگاری میشود؟ فرمودند: مانند مردی که دیگران را اطعام کرده، به همسایگانش مهربانی میکند و در خانهاش باز است ولی چون دری از حرام برایش گشوده شود، داخل میگردد. این عمل بدون تقوی است. اما آن دیگری که این کارها را ندارد و چون دری از حرام برایش گشوده شود، داخل نمیشود.