مقداد از یاران با وفای علی (علیه السلام) گوید: نزد ابوهریره رفتم، شنیدم میگفت: پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: یک ساعت فکر کردن بهتر از یک سال عبادت است. نزد ابن عباس رفتم، شنیدم گفت: پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: فکر کردن یک ساعت بهتر از هفت سال عبادت است. نزدیک یکی دیگر از اصحاب رفتم شنیدم از قول پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) میگفت: یک ساعت فکر کردن بهتر از هفتاد سال عبادت است. تعجب کردم که هر کس به خلاف دیگری نقل میکند، نزد پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) رفتم و هر سه قول را نقل کردم. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: همه آن سه نفر راست میگویند، سپس برای روشن شدن مطلب آن سه نفر را خواست و آنها حاضر شدند، من هم بودم. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) به ابوهریره فرمود: تو چگونه فکر میکنی، عرض کرد: طبق آنچه خداوند در قرآن فرموده: صاحبان خرد در اسرار آفرینش آسمانها و زمین میاندیشند،(929) من هم درباره اسرار آسمان و زمین میاندیشم. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: فکر کردن یک ساعت تو بهتر از یک سال عبادت است.
سپس به ابن عباس فرمود: تو چگونه فکر میکنی؟ او در پاسخ گفت: من درباره مرگ و وحشت روز قیامت میاندیشم. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: فکر کردن یک ساعت تو بهتر از هفت سال عبادت است. بعد به آن صحابی فرمود: تو چگونه میاندیشی؟ او در پاسخ عرض کرد: من درباره آتش جهنم و وحشت و سختی آن میاندیشم. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: فکر کردن یک ساعت تو بهتر از هفتاد سال عبادت است.
به این ترتیب، مسأله اختلاف در انواع تفکر و اندیشه حل گشته و روشن شد که پاداش فکر کردن بستگی به نیتها دارد.(930)