تربیت
Tarbiat.Org

گنجینه معارف‏ جلد 1
محمد رحمتی شهرضا

از عاقبت اهل دنیا

عبدالملک مروان (پنجمین خلیفه اموی) از طاغوت‏های جنایتکار و خونخواه روزگار است. یک نمونه از جنایات او دادن سمت استانداری عراق به حجاج بن یوسف ثقفی است.
بهترین لذت این ستمکار این بود که مظلومی را در مقابل او به فجیع‏ترین وضع بکشند. او صد و بیست هزار انسان بی‏دفاع را کشت و سی و سه هزار نفر در زندان او بودند و بیست سال حکومت کرد. او تشنه خون دوستان و شیعیان علی (علیه السلام) بود و افراد برجسته‏ای مانند کمیل، قنبر، سعید بن جبیر را کشت. حالا عاقبت او را بخوانید. روزی در محل نماز خود نشسته بود، دید سوسکی به سوی محرابش می‏آید. سوسک را با دست گرفت و به دور انداخت. باز بعد از چند لحظه دید که آن سوسک برگشت. آن را با دست گرفت و به دور انداخت. این کار چند بار تکرار شد تا سرانجام عصبانی شد و آن سوسک را گرفت و در دستش فشار داد. طولی نکشید که بر اثر سرایت میکروب آن سوسک در بدنش، دستش ورم کرد و بیماری‏اش ادامه یافت و همه بدنش را فرا گرفت. آن چنان معده‏اش پر از کرم‏های ریز شد که طبیبی آمد و گوشت اندکی به نخ بست و به دهان او گذارد و او از گلو فرو برد. طبیب آن را کشید و دید سراسر آن گوشت، پر از حشرات ریز شده است و فهمید که او بر اثر این بیماری می‏میرد و طولی نکشید که او با این وضع به جهنم واصل شد. خداوند این گونه او را با ناتوان‏ترین مخلوقاتش (سوسک) ذلیل و نابود کرد. چنانکه نمرود را با پشه ضعیف کشت.(1506)