عبدالملک مروان (پنجمین خلیفه اموی) از طاغوتهای جنایتکار و خونخواه روزگار است. یک نمونه از جنایات او دادن سمت استانداری عراق به حجاج بن یوسف ثقفی است.
بهترین لذت این ستمکار این بود که مظلومی را در مقابل او به فجیعترین وضع بکشند. او صد و بیست هزار انسان بیدفاع را کشت و سی و سه هزار نفر در زندان او بودند و بیست سال حکومت کرد. او تشنه خون دوستان و شیعیان علی (علیه السلام) بود و افراد برجستهای مانند کمیل، قنبر، سعید بن جبیر را کشت. حالا عاقبت او را بخوانید. روزی در محل نماز خود نشسته بود، دید سوسکی به سوی محرابش میآید. سوسک را با دست گرفت و به دور انداخت. باز بعد از چند لحظه دید که آن سوسک برگشت. آن را با دست گرفت و به دور انداخت. این کار چند بار تکرار شد تا سرانجام عصبانی شد و آن سوسک را گرفت و در دستش فشار داد. طولی نکشید که بر اثر سرایت میکروب آن سوسک در بدنش، دستش ورم کرد و بیماریاش ادامه یافت و همه بدنش را فرا گرفت. آن چنان معدهاش پر از کرمهای ریز شد که طبیبی آمد و گوشت اندکی به نخ بست و به دهان او گذارد و او از گلو فرو برد. طبیب آن را کشید و دید سراسر آن گوشت، پر از حشرات ریز شده است و فهمید که او بر اثر این بیماری میمیرد و طولی نکشید که او با این وضع به جهنم واصل شد. خداوند این گونه او را با ناتوانترین مخلوقاتش (سوسک) ذلیل و نابود کرد. چنانکه نمرود را با پشه ضعیف کشت.(1506)