جناب شیخ رجبعلی خیاط معتقد بود اگر کسی حقیقتاً به احکام نورانی اسلام عمل کند، به همه کمالات و مقامات معنوی دست خواهد یافت. او با ریاضتهایی که بر خلاف سنت و روش مذهب است، به شدت مخالف بود. یکی از ارادتمندان ایشان نقل کرده است: مدتی مشغول ریاضت بودم و با کنارهگیری از همسر علویهام، در اتاقی جداگانه مشغول ذکر میشدم و همان جا میخوابیدم، پس از چهار پنج ماه، یکی از دوستان مشترک، مرا به دیدن جناب شیخ برد، پس از ورود، به محض اینکه شیخ مرا مشاهده کرد، بدون مقدمه گفت: میخواهی بگویم؟!.
من سرم را پایین انداختم، بعد شیخ متذکر شد که: این چه رفتاری است که با همسرت کرده و او را ترک کردهای؟.... این ریاضتها و اذکار را بزن گاراژ(294) یک جعبه شیرینی بگیر و برو پیش عیالت، نماز را سر وقت بخوان با تعقیبات معموله!.
سپس شیخ به احادیثی که تأکید میکند اگر چهل روز کسی خالص عمل کند، چشمههای حکمت از دلش میجوشد(295) اشاره کرد و فرمود: طبق این احادیث، اگر کسی چهل روز به وظایف دینی خود عمل کند قطعاً روشنی خاصی پیدا مینماید.
آن شخص به توصیه شیخ ریاضت را رها کرد و به زندگی معمولی خود بازگشت.