روایت نمودهاند که رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) روزی از قبرستانی گذر مینمود. به نزدیک قبری رسیدند به اصحاب خویش فرمودند: عجله کنید و بگذرید! اصحاب تعجیل کردند و از آنجا گذشتند و در وقت مراجعت چون به قبرسان و آن قبر رسیدند خواستند زود بگذرند. حضرت فرمودند: عجله نکنید! اصحاب عرض کردند: یا رسول الله! چرا در وقت رفتن امر به عجله کردن فرمودید؟ حضرت فرمودد: صاحب این قبر را عذاب میکردند و من طاقت شنیدن ناله و فریاد او را نداشتم اکنون خدای تعالی رحمتش را شامل حال او کرد. گفتند: یا رسول الله! سبب عذاب و رحمت به او چه بود؟ حضرت فرمودند: این مرد، مرد فاسقی بود که به سبب فسقش تا این ساعت در اینجا معذب بود. کودکی از وی باقی مانده بود در این وقت او را به مکتب بردند و معلم به این فرزند بسم الله الرحمن الرحیم را تعلیم نمود و کودک آن را بر زبان جاری نمود، در این هنگام به فرشتگان عذاب خطاب رسید که دست از این بنده فاسق بردارید و او را عذاب نکنید. روا نباشد که پدر را عذاب کنیم در حالی که پسرش به یاد ما باشد(2170).