شخصی به عبدالله بن عباس گفت: میخواهم امر به معروف و نهی از منکر نموده و مردمان را وعظ و نصیحت کنم. ابن عباس پرسید: شروع کردهای؟ گفت: تصمیم دارم. ابن عباس گفت: مانعی ندارد اما مواظب باش که سه آیه از آیات قرآن مجید تو را رسوا نسازد. آن شخص گفت: کدام سه آیه؟ ابن عباس گفت: یکی این آیه که میگوید: أتأمرون الناس بالبر و تنسون أنفسکم؛ آیا مردم را به نیکی دعوت میکنید اما خودتان را فراموش مینمایید؟!(388) آیا تو اطمینان داری که از مخاطبان و نکوهش شدگان این آیه نیستی؟ آن شخص گفت: نه، آیه دوم را بگو! ابن عباس گفت: آیه دوم این است که میگوید: لم تقولون ما لا تفعلون کبر مقتاً عندالله أن تقولوا ما لا تفعلون؛(389) (ای کسانی که ایمان آوردهاید) چرا سخنی میگویید که عمل نمیکنید؟ نزد خدا بسیار موجب خشم است که سخنی بگویید که عمل نمیکنید. نسبت به این آیه چطور؟ آیا مطمئن هستی که از توبیخ شدگان این آیه نیستی؟ آن شخص گفت: نه، آیه سوم را بگو! ابن عباس گفت: آیه سوم گفتار خدایتعالی به نقل از عبد صالح حضرت شعیب (علیه السلام) است که به مردم چنین گفت: و ما أرید أن أخالفکم الی ما أنهاکم عنه؛ من هرگز نمیخواهم چیزی که شما از آن باز میدارم، خودم مرتکب شوم.(390) آیا از اهل این آیه هستی؟ آن شخص گفت: نه! ابن عباس گفت: بنابراین اول از خودت شروع کن؛ آنکه به نصیحت کردن دیگران بپرداز.(391)