در روایات آمده است که پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) از طرف خدای متعال مأموریت یافت تا چهل روز از خدیجه دوری کند، آن حضرت عمار یاسر را فرستاد تا خدیجه را از نگرانی درآورد، به همین منظور فرمود: به خدیجه بگو اگر من منزل نمیآیم نه به خاطر این است که از تو ناراحت باشم، بلکه به خاطر مأموریتی است که از جانب حق به من ارسال شده است. آن حضرت در طول آن ایام روزه میگرفت و شبها را به عبادت میپرداخت.
روز چهلم که حضرت میخواست افطار کند، جبرئیل نازل شد و عرض کرد: خدای متعال میفرماید: امروز را از غذاهای دنیا افطار مکن! به همین منظور سفرهای از غذای بهشتی گسترده شد و حضرت از آن غذا افطار کرد. با توجه به اینکه حضرت هر شب موقع افطار در منزل را باز میگذاشت تا فقیران و گرسنگان نیز با حضرت هم غذا شوند؛ اما آن شب حضرت به امیرمؤمنان (علیه السلام) دستور داد تا در منزل را ببندد، چرا که این غذا فقط و فقط مخصوص وجود نازنین او بود. حضرت (صلی الله علیه و آله و سلم) افطار کرد و باقیمانده غذا بالا رفت. همین که حضرت خواست برای نماز آماده شود، جبرئیل عرض کرد: خدای متعال میفرماید: بر خدیجه وارد شو! حضرت (صلی الله علیه و آله و سلم) بر خدیجه (علیها السلام) وارد شد و این چنین نطفه برترین زن دو عالم بسته شد. حضرت خدیجه میگوید: همان شب بود که نور زهرا (علیها السلام) را در وجود خودم احساس کردم(2362).