تربیت
Tarbiat.Org

گنجینه معارف‏ جلد 1
محمد رحمتی شهرضا

توجه به یتیم از صفات ابرار و نتیجه‏ی آن‏

ان الأبرار یشربون من کأس کان مزاجها کافورا عینا یشرب بها عباد الله یفجرونها تفجیرا یوفون بالنذر و یخافون یوما کان شره مستطیرا و یطعمون الطعام علی حبه مسکینا و یتیما و أسیرا انما نطعمکم لوجه الله لا نرید منکم جزاء و لا شکورا انا نخاف من ربنا یوما عبوساقمطریرا فوقاهم الله شر ذلک الیوم و لقاهم نضره و سرورا و جزاهم بما صبروا جنه و حریرا؛(2611) به یقین ابرار (و نیکان) از جامی می‏نوشند که با عطر خوشی آمیخته است، از چشمه‏ای که بندگان خاص خدا از آن می‏نوشند، و از هر جا بخواهند آن را جاری می‏سازند! آنها به نذر خود وفا می‏کنند، و از روزی که شر و عذابش گسترده است می‏ترسند، و غذای (خود) را با اینکه به آن علاقه (و نیاز) دارند، به مسکین و یتیم و اسیر می‏دهند! (و می‏گویند:) ما شما را بخاطر خدا اطعام می‏کنیم، و هیچ پاداش و سپاسی از شما نمی‏خواهیم! ما از پروردگارمان خائفیم در آن روزی که عبوس و سخت است! (بخاطر این عقیده و عمل) خداوند آنان را از شر آن روز نگه می‏دارد و آنها را می‏پذیرد در حالی که غرق شادی و سرورند! و در برابر صبرشان، بهشت و لباسهای حریر بهشتی را به آنها پاداش می‏دهد!