و الوالدات یر ضعن أو لادهن حولین کاملین لمن أراد أن یتم الرضاعه و علی المولود له رزقهن و کسوتهن بالمعروف لا تکلف نفس الا و سعها لا تضار ولدة بولدها و لا مولود له بولده و علی الوارث مثل ذک فان أرادا فصالاعن تراض منهما و تشاور فلا جناح علیهما و ان أردتم أن تستر ضعوا أولدکم فلا جناح علیکم اذا سلمتم ماء اتیتم بالمعروف و اتقوا الله و اعلموا أن الله بما تعملون بصیر؛(1016) مادران، فرزندان خود را دو سال تمام، شیر میدهند. (این) برای کسی است که بخواهد دوران شیر خوارگی را تکمیل کند. و بر آن کس که فرزند برای او متولد شده [پدر] لازم است خوراک و پوشاک مادر را به طور شایسته (در مدت شیر دادن بپردازد؛ حتی اگر طلاق گرفته باشد.) هیچ کس موظف به بیش از مقدار توانایی خود نیست! نه مادر (به خاطر اختلاف با پدر) حق ضرر زدن به کودک را دارد، و نه پدر. و بر وارث او نیز لازم است این کار را انجام دهد [هزینه مادر را در دوران شیر خوارگی تأمین نماید.] و اگر آن دو، با رضایت یکدیگر و مشورت، بخواهند کودک را (زودتر) از شیر بازگیرند، گناهی بر آنها نیست. و اگر (با عدم توانایی، یا عدم موافقت مادر) خواستید دایهای برای فرزندان خد بگیرید، گناهی بر شما نیست؛ به شرط اینکه حق گذشته مادر را به طور شایسته بپردازید. و از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید! و بدانید خدا، به آنچه انجام میدهید، بیناست!