شیخ رجبعلی خیاط (رحمه الله) در گرفتن اجرت برای کار خیاطی، بسیار با انصاف بود. به اندازهای که سوزن میزد و به اندازه کاری که میکرد مزد میگرفت. به هیچ وجه حاضر نبود بیش از کار خود، از مشتری چیزی دریافت کند. از این رو، اگر کسی میگفت که جناب شیخ! اجازه بدهید أجرت بیشتری بدهم، قبول نمیکرد.
جناب شیخ بر مبنای روش و ادب اجاره در اسلام،(458) اجرت کارش را با مشتری تمام میکرد. اما از آن جا که نمیخواست بیش از آن چه کار کرده از مشتری اجرتی دریافت کرده باشد، اگر پس از انجام کار، میدید کمتر از مقداری که پیش بینی کرده بود کار انجام داده، مبلغی را که به نظرش اضافه گرفته بود، به مشتری باز پس میداد!
یکی از روحانیون نقل میکند که: عبا و قبا و لبادهای را بردم و به جناب شیخ دادم بدوزد، گفتم: چقدر بدهم؟ گفت: دو روز کار میبرد، چهل تومان. روزی که رفتم لباسها را بگیرم گفت: اجرتش بیست تومان میشود. گفتم: فرموده بودید چهل تومان؟ گفت: فکر میکردم دو روز کار میبرد ولی یک روز کار برد!
دیگری میگفت: شلواری بردم بدوزد، گفتم: چقدر باید بدهم؟ گفت: ده تومان، همان وقت اجرت او را دادم. موقعی که برای تحویل گرفتن لباس رفتم دیدم که دو تومان روزی آن گذاشت و گفت: اجرتش شد هشت تومان.
فرزند شیخ میگوید روزی عبایی را که با مشتری طی کرده بود سی و پنج ریال بدوزد، مشتری آمد و عبای خود را برد، مقداری که دور شد، دیدم پدرم به دنبال او دوید و پنج ریال به او پس داد و گفت: من خیال کردم این عبا فرصت بیشتری را از من میگیرد ولی این طور نبود.(459)
انصاف در همه کارها و به خصوص در معامله با مشتری، از مسایل بسیار مهمی است که اسلام بر آن تأکید فراوان دارد، حدیث است که امام علی (علیه السلام) فرمود: الانصاف أفضل الفضائل: انصاف برترین فضیلت هاست(460).