قال أبو عبدالله (علیه السلام) فی حدیث طویل اذا بعث الله المؤمن من قبره خرج معه مثال یقدم أمامه کلما رأی المؤمن هولا من أهوال یوم القیامة قال له المثال لا تفزع و لا تحزن و أبشر بالسرور و الکرامة من الله عزوجل حتی یقف بین یدی الله عزوجل فیحاسبه حساباً یسیراً و یأمر به الی الجنة و المثال أمامه فیقول له المؤمن یرحمک الله نعم الخارج خرجت معی من قبری و ما زلت تبشرنی بالسرور و الکرامة من الله حتی رأیت ذلک فیقول من أنت فیقول أنا السرور الذی کنت أدخلت علی أخیک المؤمن فی الدنیا خلقنی الله عزوجل منه لأبشرک؛(1866) امام صادق (علیه السلام) در حدیثی طولانی فرمودند: وقتی خداوند مؤمن را از قبرش برانگیزد، به همراهش موجودی همانند او بیرون میآید و پیشاپیش به راه میافتد. هرگاه مؤمن هراسی از هراسهای روز قیامت را دیده آن شبیه به او بگوید: ناله نکن و غمگین مباش و شاد باش به سرور و کرامتی از سوی خداوند عزوجل. تا آنگاه که در پیشگاه خداوند عزوجل بایستد و به آسانی از او حسابرسی کند و به ورود بهشت فرمان دهد که مؤمن به شبیهاش میگوید: خدا تو را بیامرزد، چه خوب کسی با من از قبرم بیرون آمد که پیوسته مرا به سرور و کرامت خداوند مژده داد و من آن را با چشمانم دیدم. آنگاه میپرسد: تو کیستی؟ او پاسخ میدهد: من همان سروری هستم که تو در دنیا بر دل مؤمن نشاندی. خداوند مرا از آن سرور آفریده تا تو را شاد باش دهم.