و اذا أذقنا الناس رحمه فرحوابها و ان تصبهم سیئه بما قدمت أیدیهم اذا هم یقنطون أو لم یروا أن الله یبسط الرزق لمن یشاء و یقدر ان فی ذلک لایات لقوم یؤمون فات ذاالقربی حقه و المسکین و ابن السبیل ذلک خیر للذین یریدون وجه الله و أولئک هم المفلحون؛(520) و هنگامی که رحمتی به مردم بچشانیم، از آن خوشحال میشوند؛ و هر گاه رنج و مصیبتی بخاطر اعمالی که انجام دادهاند به آنان رسد، ناگهان مأیوس میشوند! آیا ندیدند که خداوند روزی را برای هر کس بخواهد گسترده یا تنگ میسازد؟! در این نشانهایی است برای گروهی که ایمان میآورند. پس حق نزدیکان و مسکینان و در راه ماندگان را ادا کن! این برای آنها که رضای خدا را میطلبند بهتر است، و چنین کسانی رستگارانند.