«الامام الحسین(علیه السلام) : اللهم! انّك تعلم أنه لم یكن ما كان منّا تنافسا فی سلطان و لا التماسا من فضول الحطام، و لكن لنری المعالم من دینك، و نظهر الإصلاح فی بلادك، و یأمن المظلومون من عبادك، و یعمل بفرائضك و سننك و احكامك. فانّكم إن لا تنصرونا و تنصفونا، قوی الظّلمة علیكم، و عملوا فی إطفاء نور نبیّكم. و حسبنا اللَّه و علیه توكّلنا و الیه أنبنا و الیه المصیر؛(2599) امام حسین(علیه السلام) : خدایا! تو مىدانى كه قصد ما رقابت براى دست یافتن به قدرت یا زیادتخواهى مال دنیا نبود، بلكه براى آن بود كه نشانههاى دین تو را به دیگران بنمایانیم، و با قدرت دست به اصلاح سرزمینها زنیم، تا بندگان ستمدیدهات ایمن شوند، و به واجبات و مستحبات و احكام دین تو عمل شود. پس اى مردم! اگر شما به یارى ما برنخیزید و داد ما را ندهید، این ستمگران بر شما چیره خواهند گشت، و در خاموش كردن نور پیامبر (و از میان بردن احكام قرآن) خواهند كوشید. البته خدا ما را بس است، ما بر او توكّل كردیم، و به آستان او روى آوردیم، كه بازگشت همه به سوى او است.»