«قَالُواْ یَا شُعَیْبُ أَ صَلَوتُكَ تَأْمُرُكَ أَن نَّتْرُكَ مَا یَعْبُدُ ءَابَاؤُنَا أَوْ أَن نَّفْعَلَ فِى أَمْوَالِنَا مَا نَشَؤُاْ إِنَّكَ لَأَنتَ الْحَلِیمُ الرَّشِیدُ؛(95) گفتند: اى شعیب! آیا نمازت به تو دستور مىدهد كه آنچه را پدرانمان مىپرستیدند، ترك كنیم یا آنچه را مىخواهیم در اموالمان انجام ندهیم؟! تو كه مرد بردبار و فهمیدهاى هستى!»