«وَ الَّذِینَ یُتَوَفَّوْنَ مِنكُمْ وَ یَذَرُونَ أَزْوَاجًا یَترََبَّصْنَ بِأَنفُسِهِنَّ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَ عَشْرًا فَإِذَا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلَا جُنَاحَ عَلَیْكُمْ فِیمَا فَعَلْنَ فِى أَنفُسِهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ وَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ؛(42) و كسانى كه از شما مىمیرند و همسرانى باقى مىگذارند، باید چهار ماه و ده روز، انتظار بكشند (عدّه نگه دارند)! و هنگامى كه به آخر مدتشان رسیدند، گناهى بر شما نیست كه هر چه مىخواهند، در باره خودشان به طور شایسته انجام دهند (و با مرد دلخواه خود، ازدواج كنند). و خدا به آنچه عمل مىكنید، آگاه است.»