شبى امیرالمؤمنین(علیه السلام) تا موقع طلوع فجر (اذان صبح) مشغول عبادت و راز و نیاز بود. پس از اذان، نماز صبح را در خانه خواند و از خستگى و بىخوابى شب نتوانست به نماز جماعت حاضر شود.
پیامبر(صلى الله علیه و آله) وقت نماز صبح امیرالمؤمنین(علیه السلام) را مشاهده نكردند، بعد از نماز نزد دخترش فاطمه زهرا(علیها السلام) آمد و فرمود: «چرا پسرعمویت نماز جماعت صبح نیامد؟» حضرت زهرا(علیها السلام) عرض كرد: «دیشب مشغول عبادت بوده و بى خوابى كشیده بود!»
پیامبر(صلى الله علیه و آله) فرمود: «آن ثوابى كه در نماز صبح به او مىدادند بهتر از قیام تمام نمازهایى بود كه شب خواند.»
امیرالمؤمنین(علیه السلام) صداى پیامبر(صلى الله علیه و آله) را شنید و نزدیك آمد. پیامبر(صلى الله علیه و آله) فرمود: «اى على! هر كس نماز صبح را با جماعت بخواند مثل آنست كه تمام شب در ركوع و سجود بوده است، مگر نمىدانى كه زمین به خدا از خواب عالم (نائم) قبل طلوع خورشید بر او، ناله و فریاد مىزند؟!»(2678)