«ثُمَّ قَالَ(علیه السلام) یَا بَنِى عَبْدِالْمُطَّلِبِ لَا أُلْفِیَنَّكُمْ تَخُوضُونَ دِمَاءَ الْمُسْلِمِینَ خَوْضاً تَقُولُونَ قُتِلَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ قُتِلَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ أَلَا لَا تَقْتُلُنَّ بِى إِلَّا قَاتِلِى انْظُرُوا إِذَا أَنَا مِتُّ مِنْ ضَرْبَتِهِ هَذِهِ فَاضْرِبُوهُ ضَرْبَةً بِضَرْبَةٍ وَ لَا تُمَثِّلُوا بِالرَّجُلِ فَإِنِّى سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص یَقُولُ إِیَّاكُمْ وَ الْمُثْلَةَ وَ لَوْ بِالْكَلْبِ الْعَقُور؛(757) على(علیه السلام) فرمود: اى فرزندان عبدالمطلّب: مبادا پس از من دست به خون مسلمین فرو برید [و دست به كشتار بزنید ]و بگویید، امیرمؤمنان كشته شد، بدانید جز كشنده من كسى دیگر نباید كشته شود. درست بنگرید! اگر من از ضربت او مردم، او را تنها یك ضربت بزنید، و دست و پا و دیگر اعضاى او را مبرید، من از رسول خدا(صلى الله علیه و آله) شنیدم كه فرمود: «بپرهیزید از بریدن اعضاى مرده، هر چند سگ دیوانه باشد».»