هر كس براى رواج مذهب و عقیده و افكار خود كتاب مىنویسد و به وسیله آن، مرام خود را میان مردم انتشار مىدهد. كتاب و نوشته نه فقط براى یك نسل بلكه براى نسلهاى بعد نیز مورد استفاده قرار مىگیرد.
شیطان هم مانند انسانها براى نشر افكار و مرام خود، كتابى نوشته و در میان پیروان خود مانند ساحران و جادوگران پخش كرده و آن را به «آصف بن برخیا» و حضرت سلیمان بن داود(علیه السلام) نسبت داده كه حاوى سحر و جادو است.
نقل شده: بعد از آن كه حضرت سلیمان(علیه السلام) رحلت نمود، بعد از مدتى كه موریانهها به وسیله خوردن عصاى او مرگش را آشكار كردند. شیطان ملعون از فرصت استفاده كرده و كتابى درباره سحر و جادو تألیف كرد و در پشت آن نوشت كتابى است كه «آصف بن برخیا» براى پادشاه خود، سلیمان ابن داود، نوشته و از ذخیرهها و گنجهاى علم است.
در این كتاب آمده: هر كس بخواهد فلان كار را انجام دهد باید متوسل به فلان سحر شود. هر كس بخواهد فلان عمل را انجام دهد، باید به فلان جادو عمل كند. بعد از نوشتن، آن را زیر تخت حضرت سلیمان دفن كرد. سپس آن كتاب را همان جا به مردم نشان داد.
مردم دو دسته شدند، یكى كفار و یهود؛ بعد از این كه كتاب را دیدند گفتند: غلبه سلیمان بر ما و بر همه موجودات به سبب سحرهایى بوده كه در این كتاب نوشته شده است! آنان هم مطالب آن كتاب را به كار گرفتند و سحر و جادو را همه جا ترویج داده و به مردم آموختند.
دیگرى مؤمنان و یكتاپرستان؛ ایشان مىگفتند: حضرت سلیمان بنده خدا و پیغمبر او است. آن چه را كه انجام مىداد و تسلطى كه بر همگان داشت، به اعجاز پیغمبرى و قدرت ربانى بوده، مربوط به سحر و جادو نبوده است! قرآن در اینباره مىفرماید: «واتبعوا ما تتلوا الشیاطین على ملك سلیمان و ما كفر سلیمان و لكن الشیاطین كفروا یعلمون الناس السحر؛(1393) (یهود) از آن چه شیاطین در عصر سلیمان بر مردم مىخواندند، پیروى كردند. و سلیمان هرگز -دست به سحر و جادو نیالود- كافر نشد. ولكن شیاطین كفر ورزیدند و به مردم سحر آموختند و خود از آن تبعیت نمودند.»(1394)