«و اعلم ان الجسد بمنزلة الارض الطیبة متى تعوهدت بالعمارة و السقى من حیث لا یزداد فی الماء فتغرق و لا ینقص منه فتعطش دامت عمارتها و كثر ربعها و زكى زرعها و ان تغوفل عنها فسدت و لم ینبت فیها العشب؛(1041) بدان كه بدن آدمیزاد بمنزله زمین پاكیزهاى است، اگر هنگامى كه خواستى به عمارت و آبیاریش بپردازى اعتدال را رعایت كردى نه آنقدر آب بدهى كه غرق شود و تبدیل به یك باطلاق و یك پارچه لجن گردد و نه آن اندازه دریغ كنى كه تشنه و خشك بماند؛ این چنین زمینى همیشه آباد و معمور خواهد بود، حاصلش فراوان و بهرهاش پاكیزه است ولى اگر درباره آن غفلت شود تباه میگردد و دیگر سبزهاى در آن نخواهد روئید.»