غلام سیاهى به نام «افلح» نزد على (علیه السلام) آمد و اقرار به دزدى كرد، حضرت سه بار به او فرمود: «أَسارقٌ انتَ یا غلامُ؛ آیا دزدى كردهاى اى غلام؟» او هم سه بار اقرار كرد. در این صورت على (علیه السلام) دستور داد دست راست(1606) او را قطع كردند، غلام دست بریده راستش را به دست چپ گرفت و از حضور على(علیه السلام) بیرون شد.
در این میان یكى از دشمنان شناخته شده على(علیه السلام) كه در رأس خوارج قرار گرفته بود، به خیال خام خودش خواست از این فرصت استفاده كند و غلام را كه على (علیه السلام) دست او را قطع كرده بر ضد على(علیه السلام) تحریك نموده او را به بدگویى از على(علیه السلام) وادارد، او «ابن كوّا» بود، به دنبال غلام به راه افتاد وقتى به او رسید گفت: اى غلام! دست تو را چه كسى قطع كرد؟
غلام كه دلى نورانى داشت در پاسخ ابن كوّا شروع كرد پیرامون فضایل على(علیه السلام) سخن گفتن به قدرى عالى و پرمغز و فصیح سخن گفت كه مغز و استخوان ابن كوّا را آتش زد، قسمتى از سخنان او این است:
«قطع یمینى امام حنفى بدرى احدى مكى مدنى ابطحى هاشمى قرشى قطع یمینى امام التقى و ابن عم شقیق المجتبى، لیث الثَّرى: غیث الورى، حتف العدى و مصباح الدُّجى. قطَع یمینى امام الحق و سید الخلق فاروق الدّین و سیّد العابدین و امام المتّقین و خیر المهتدین و افضل السّابقین و حجّة اللَّه على الخلق اجمعین. قطع یمینى داحى باب خیبر و قاتل مرحب و مَن كفر... قطع یمینى شجاع جرى جواد، سخى بهلول شریف الاصل و الاصول، ابن عم الرّسول و زوج البتول و سیف اللَّه المسلول المردود له الشّمس عند الافول. قَطَع یمینى صاحب القبلتین، الضّارب بالسّیفین، الطاعن بالرُّمحَین؛ وارث المشعرین الَّذى لم یشرك باللَّه طرفة عین؛ اسمح كل ذى كفّین و افصح كل ذى شفتین ابوالسّیدَین الحسن و الحسین.... على بن ابیطالب علیهم الصّلوة و السلام؛ دست راستم را پیشواى خداپرست برید، آن كسى كه یكه تاز نبردهاى بدر و احد بود، آن كسى كه سرور مكه و مدینه و ابطح(1607) است، در دودمان هاشم و قریش مىباشد، امام پرهیزكاران و پسر عموى رسول خدا، برادر پیامبر برگزیده، شیر زمین، باران بیابان، كوبنده دشمنان و چراغ روشنى بخش در میان تاریكىها، دست راستم را، رهبر حق و سرور خلق، امتیاز دهنده دین از غیر دین، رئیس عبادت كنندگان و پیشواى پرهیزكاران و بهترین هدایت شدگان و افضل سبقت گرفتگان به خدا، حجت خداوند بر تمام مردم، برید. دستم را برید، كَننده در خیبر، كشنده مرحب و كفار، آن كسى كه شجاع و نترس و باكرم است سخاوتمند و عاقل مىباشد از نظر اصالت و ریشه خانوادگى شریف است، پسر عموى رسول خدا و شوهر حضرت زهرا شمشیر برهنه و برنده خداست كه آفتاب پس از غروب براى او برگشت. دست راستم را قطع كرد آن كسى كه صاحب دو قبله است (به دو قبله نماز خواند) با دو شمشیر و دو نیزه مىجنگید و وارث (حقیقت و هدف) عبادت و قربانى در عرفات و منى است، آن كسى كه به اندازه بهم زدن یك چشم، مشرك نشد، آن كسى كه از هر سخاوتمند و جوانمردى، سخاوتمندتر و جوانمردتر است و از هر ناطق فصیحى، ناطقتر است او پدر دو سرور بزرگ، حسن و حسین(علیهماالسلام) است او على(علیه السلام) فرزند ابوطالب است، درود گرم من به او باد.»
افلح با این گفتار در كوچهها و بازار از مدح على (علیه السلام) مىگفت، این خبر به گوش مبارك على(علیه السلام) رسید، آن حضرت به حسن و حسین(علیهماالسلام) فرمودند: بروید آن غلام را نزد من آورید.
به نقلى به امام حسن(علیه السلام) فرمود: «علیكَ بِعَمِّكَ الاَسوَدِ؛ عموى سیاه پوستت را نزد من بیاور.»(1608)
وقتى كه غلام را به حضور على(علیه السلام) آوردند حضرت به او فرمود: «دستت را قطع كردم، مدح مرا مىگویى؟» غلام عرض كرد: تو دستم را به حكم خدا و رسول بریدى، فرمان خداوند را اجرا ساختى، چگونه تو را ثنا نگویم.
حضرت به او لطف كرد، دست بریدهاش را به جاى خود گذاشت و با عبا پوشاند، دو ركعت نماز خواند و دعا كرد، سپس عبا را برداشت، در این هنگام دست غلام را سالم یافتند، سپس على(علیه السلام) به ابن كوّا رو كرد و فرمود: «اى فرزند كوّا! ما را دوستانى هست كه اگر آنان را قطعه قطعه كنیم، جز بر دوستیشان نسبت به ما نمىافزاید، و به عكس ما را دشمنانى باشد كه اگر شهد عسل در گلوى آنان بریزیم جز بر دشمنى و عداوتشان به ما نمىافزاید، آن كس كه ما را دوست دارد حتماً در روز رستاخیز مشمول شفاعت ما خواهد شد.»(1609)