«سَأَلَ رَجُلٌ الصَّادِقَ(علیه السلام) عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- «یَمْحَقُ اللَّهُ الرِّبا وَ یُرْبِی الصَّدَقاتِ» وَ قَدْ أَرَى مَنْ یَأْكُلُ الرِّبَا یَرْبُو مَالُهُ فَقَالَ فَأَیُّ مَحْقٍ أَمْحَقُ مِنْ دِرْهَمٍ رِبًا یَمْحَقُ الدِّینَ فَإِنْ تَابَ مِنْهُ ذَهَبَ مَالُهُ وَ افْتَقَرَ؛(1139) مردى از امام صادق(علیه السلام) از معناى فرموده خداوند: «یَمْحَقُ اللَّهُ الرِّبا وَ یُرْبِی الصَّدَقاتِ(1140)؛ خداوند ربا را تباه و صدقات را افزون مىكند» پرسید و گفت: من مىبینم كسى را كه ربا مىخورد و مالش افزون مىشود، چگونه است؟ فرمود: كدام نابودى بالاتر است از یك درهم كه دین را تباه كند، و اگر توبه كرد مال را از دست داده و خود تنگدست گردد.»