در یكى از كتابهاى بعضى از علماء اخلاق نوشته بود كه در صدر اسلام مسلمانها عادت كرده بودند وقتى به یكدیگر مىرسیدند پس از سلام كردن، احوال پرسى مىكردند، از حال یكدیگر جویا مىشدند، به قصد اینكه آن مسلمان بگوید الحمدلله او را وادار بشكر نعمت كنند، از اینجهت احوالپرسى مرسوم شده است؛ یاد كند صحّت بدن را، بگوید الحمدللّه در حمد و شكر خدا او را به یاد خدا بیندازد. ولى این روزها ظاهراً نمىشود به این مستحب عمل كرد. چون به هر كس گفتى حالت چطور است سفره دلش را باز مىكند آنقدر شكایت از خدا و اوضاع روزگار مىكند كه تو پشیمان مىشوى كه گفتى احوالت چطور است.(1513)