«عَنْ أَبِی الرَّبِیعِ الشَّامِیِّ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ(علیه السلام) قَالَ قَالَ لِی وَیْحَكَ یَا أَبَا الرَّبِیعِ! لَا تَطْلُبَنَّ الرِّئَاسَةَ وَ لَا تَكُنْ ذَنَباً وَ لَا تَأْكُلْ بِنَا النَّاسَ فَیُفْقِرَكَ اللَّهُ وَ لَا تَقُلْ فِینَا مَا لَا نَقُولُ فِی أَنْفُسِنَا فَإِنَّكَ مَوْقُوفٌ وَ مَسْئُولٌ لَا مَحَالَةَ فَإِنْ كُنْتَ صَادِقاً صَدَّقْنَاكَ وَ إِنْ كُنْتَ كَاذِباً كَذَّبْنَاكَ؛(1238) ابو الربیع شامى از امام باقر(علیه السلام) روایت میكند كه فرمودند: واى بر تو اى ابو الربیع! دنبال ریاست نروید و خود را گناهكار نكنید، و بوسیله ما مردم را نخورید كه خداوند شما را فقیر مىكند؛ اى ابوالربیع! مطلبى را كه ما نگفتهایم بر زبان جارى مكن، و بدان هر چه بر زبان جارى كنى بازخواست خواهى شد، اگر راست بگوئى تو را تصدیق میكنیم، و اگر دروغ بر زبانت جارى شود تكذیب خواهیم كرد.»