به نقل حضرت على(علیه السلام) ، پیامبر(صلى الله علیه و آله) در ضمن گفتارى در شأن رزمندگان شهید فرمود: «فاذا كانَ یَومُ القیامَةِ فَوَالَّذى نَفْسى بِیدهِ لِو كانَ الاَنبیاءُ على طَریقِهِم لَتَرَجَّلوا لهم لِما یَرَونَ مِن بَهائِهِم... حتّى اِنَّ الجارَینِ یَتَخاصَمونَ اَیُّهما اَقرَبُ جواراً، فَیَقْعُدونَ معى و مع ابراهیمَ على مائدَةِ الخُلْدِ فَیَنظُرونَ الى اللَّه عزّ و جلّ فى كُلِّ یَومٍ بُكرةً و اصیلاً؛ وقتى كه روز قیامت برپا مىشود، سوگند به آن كسى كه جانم در اختیار او است، اگر پیامبران شهیدان را در راه خود ببینند، به دلیل عظمت مقام آنها، از مركبهایشان پیاده مىشوند... مقام شهید در حدى است كه دو همسایه او (كه در دنیا همسایه بودند) با هم بحث مىكنند در این مورد كه یكى مىگوید: خانه من نزدیكتر به خانه شهید است، دیگرى مىگوید: خانه من نزدیكتر است، سرانجام شهیدان نزد من و ابراهیم خلیل(علیه السلام) كنار سفره جاویدان مىنشینیم، و آنها در هر صبح و شام به (رحمت و رضوان) خدا مىنگرند.»(1674)