تربیت
Tarbiat.Org

گنجینه معارف 3 (110 موضوع)
محمد رحمتی شهرضا

فاصله حق و باطل‏

«قال على(علیه السلام) : أَیُّهَا النَّاسُ مَنْ عَرَفَ مِنْ أَخِیهِ وَثِیقَةَ دِینٍ وَ سَدَادَ طَرِیقٍ فَلَا یَسْمَعَنَّ فِیهِ أَقَاوِیلَ الرِّجَالِ أَمَا إِنَّهُ قَدْ یَرْمِی الرَّامِی وَ تُخْطِئُ السِّهَامُ وَ یُحِیلُ الْكَلَامُ وَ بَاطِلُ ذَلِكَ یَبُورُ وَ اللَّهُ سَمِیعٌ وَ شَهِیدٌ أَمَا إِنَّهُ لَیْسَ بَیْنَ الْحَقِّ وَ الْبَاطِلِ إِلَّا أَرْبَعُ أَصَابِع فسئل(علیه السلام) عن معنى قوله هذا فجمع أصابعه و وضعها بین أذنه و عینه ثم قال الْبَاطِلُ أَنْ تَقُولَ سَمِعْتُ وَ الْحَقُّ أَنْ تَقُولَ رَأَیْت؛(1172) امام على(علیه السلام) فرمود: اى مردم! آن كس كه از برادرش، اطمینان و استقامت در دین و درستى راه و رسم را سراغ دارد، باید به گفته مردم درباره او گوش ندهد. آگاه باشید! گاهى تیرانداز، تیر افكند و تیرها به خطا مى‏رود، سخن نیز چنین است، درباره كسى چیزى مى‏گویند كه واقعیّت ندارد و گفتار باطل تباه شدنى است، و خدا شنوا و گواه است. بدانید كه میان حق و باطل جز چهار انگشت فاصله نیست. (پرسیدند، معناى آن چیست؟ امام(علیه السلام) انگشتان خود را میان چشم و گوش گذاشت و فرمود) باطل آن است كه بگویى «شنیدم» و حق آن است كه بگویى «دیدم».»