رسول خدا(صلى الله علیه و آله) فرمود: روزى حضرت عیسى(علیه السلام) از كنار قبرى عبور كرد كه صاحب آن قبر شكنجه و عذاب مىشد، سال آینده از كنار همان قبر عبور نمود، دید كه او عذاب نمىشود عرض كرد: «پروردگارا! سال گذشته كنار این قبر عبور كردم صاحبش تحت شكنجه و عذاب بود ولى امسال بر همان قبر عبور كردم، عذابى ببر او ندیدم، علت چیست؟»
خداوند متعال به او وحى فرمود: از صاحب قبر، فرزند صالحى به حد بلوغ و رشد رسید، و دو عمل نیك انجام داد: 1- جادهاى را هموار و اصلاح كرد 2- به یتیمى، محل سكونت داد او را در پناه خود گرفت، «فَغَفَرْتُ لهُ بِما عمِلَ اِبنُهُ؛ او را به خاطر كردار نیك فرزندش، آمرزیدم.»(710)