«كان(صلى الله علیه و آله) جالسا مع اصحابه ذات یوم فنظر الى شابّ ذى جلد و قوّة و قد بكّر یسعى فقالوا ویح هذا لو كان شبابه و جلده فی سبیل اللَّه فقال(صلى الله علیه و آله): لا تقولوا هذا فانّه ان كان یسعى على نفسه لیكفّها عن المسألة و یغنیها عن النّاس فهو فی سبیل اللَّه و ان كان یسعى على ابوین ضعیفین او ذرّیّة ضعافا لیغنیهم و یكفیهم فهو فی سبیل اللَّه و ان كان یسعى تفاخرا و تكاثرا فهو فی سبیل الشّیطان؛(2138) روزى رسول اكرم(صلى الله علیه و آله) با اصحاب خود نشسته بود، جوان توانا و نیرومندى را دید كه اوّل صبح به كار و كوشش مشغول شده است. كسانى كه در محضر آن حضرت بودند گفتند: این جوان، شایسته مدح و تمجید بود اگر جوانى و نیرومندى خود را در راه خدا بكار مىانداخت. رسول اكرم(صلى الله علیه و آله) فرمود: این سخن را نگوئید اگر این جوان براى معاش خود كار مىكند كه در زندگى محتاج دگران نباشد و از مردم مستغنى گردد، او با این عمل در راه خدا قدم برمىدارد، همچنین اگر كار میكند به نفع والدین ضعیف یا كودكان ناتوان كه زندگى آنان را تأمین كند و از مردم بىنیازشان سازد باز هم به راه خدا میرود، ولى اگر كار میكند تا با درآمد خود به تهیدستان مباهات نماید و بر ثروت و دارائى خود بیفزاید، او به راه شیطان رفته و از صراط حق منحرف شده است.»