آیت اللَّه شهید حاج شیخ فضل اللَّه نورى را در زمانِ مشروطه به دار زدند. این مجتهدِ عادل انقلابى، علیهِ مشروطه غیر مشروعه آن زمان، قد عَلَم كرد. با این كه اوّل مشروطه خواه بود، امّا چون مشروطه در جهتِ اسلام نبود، با آن مخالفت كرد. عاقبت او را گرفتند و زندانى كردند. شیخ، پسرى داشت. این پسر، بیش از بقیّه اصرار داشت كه پدرش را اعدام كنند.
یكى از بزرگان گفته بود، من به زندان رفتم و علّت را از شیخ فضل اللَّه نورى(رحمه الله) سؤال كردم. ایشان فرمود: خود من هم انتظارش را داشتم كه پسرم چنین از كار درآید.
چون شیخ شهید، اثرِ تعجّب را در چهره آن مرد دید، اضافه كرد این بچّه در نجف متولّد شد. در آن هنگام مادرش بیمار بود، لذا شیر نداشت. مجبور شدیم كه یك دایه شیرده براىِ او بگیریم. پس از مدّتى كه آن زن به پسرم شیر مىداد، ناگهان متوجّه شدیم كه وى زنِ آلودهاى است؛ علاوه بر آن از دشمنان امیرمؤمنان(علیه السلام) نیز بود.
كار این پسر به جایى رسید كه در هنگام اعدام پدرش كف زد. آن پسرِ فاسد، پسرى دیگر تحویل جامعه داد به نام كیانورى كه رئیسِ حزبِ توده شد.(711)